روش شناسی مطالعات تمدنی
روش شناسی مطالعات تمدنی
«هم اندیشی روش مطالعات تمدنی»، مؤسسه مطالعات فرهنگی و اجتماعی، 19/11/1401»
سیدصادق حقیقت
مقدمه:
1- تعریف تمدن
2- ارتباط تمدن با فرهنگ
3- ارتباط تمدن و فرهنگ با زبان
4- «حوزه پرستیژ» و «حوزه اعتبار تمدنی»
5- مقصود روشهایی است که در اندیشه مورخان تمدن تحقق پیدا کرده اند، نه روشهای قابل تصور
6- بحث از روش شناسی درجه دو می شود
7- واحد تحلیل، تمدن است
8- روش شناسی یک تمدن ممکن است حالت ترکیبی داشته باشد
9- روشهای زیر بعضاً قابل جمع هستند.
تنوع روشهای مطالعات تمدنی:
1- فلسفه اجتماعی (علم عمران)
2- روش فلسفی
3- روش اثبات گرایانه/ لیبرالیستی
4- روش سیستمی
5- روش گفتمانی
6- روش تاریخی
7- روش فراتاریخی
8- تحلیل جامعه شناختی
9- تحلیل روانشناختی
10- روش پدیدارشناسانه
11- روش هرمنوتیکی
12- روش مقایسه ای
13- رویکرد آینده پژوهی
14- روش دینی و بومی
نتیجه: با این فرض که هر روشی دارای کارکردها و محدودیتهای خاص خود است، «همروی روش شناختی» بر مفروضات ذیل تکیه می زند:
1- ضرورتاً همه تمدنها از الگوی واحدی پیروی نمی کنند.
2- تمدنها هسته واحدی ندارند و چند لایه اند: فلسفی، علمی، معرفتی .
3- دربارۀ ساختار تمدن، تنها یک برداشت و آنهم «شیء بودگی تمدن» و «تمدن بهمثابه یک وضعیت» در باب تمدنها وجود ندارد، بلکه ممکن است تمدنها به صورت یک فرایند دیده شوند که بر این امر الزامات متعددی بار میشود. مثل بحث مدرنیته چندگانۀ ایزنشتاد.
4- هر روش محدودیتها و کارآیی های خاص خود را دارد.
این روش قرابت زیادی با روشهای زیر دارد:
1- کثرت گرایی روش شناختی،
2- روشهای ترکیبی: شرط روشهای ترکیبی آن است که از نظر مبانی معرفت شناختی آنها در تضاد نباشد،
3- مطالعات چندرشته ای و بینارشته ای، مثل مدعای مکتب آنال،
4- استفاده از دانشهای جدیدی همانند آینده پژوهی و سناریوپژوهی.
لطفا پادکست این جلسه را در آدرس ذیل پی گیرید:
s_sadegh_haghighat@