جماعت گرایی بین متن و زمینه
جماعت گرایی بین متن و زمینه
مجله حقوق بشر، دوره 15، شماره 2 ، ش پیاپی 30، مهر 1399، صفحه 5-18
چکیده
جماعت گرایی به عنوان یکی از مکاتب مهم فلسفه سیاسی شناخته میشود. در واقع، این عنوانی است که اساًساً مخالفان ایشان به آنها عطا کرده اند. در عین حال، مفاهیمی همچون «جماعت»، «سنت» و «خود» بین ایشان اشتراک دارد. علاوه بر آن، جماعت گرایان در نقد لیبرالیسم نیز هم داستان هستند، هرچند اختلافاتی بین خود ایشان نیز دیده میشود.
از آن جا که جماعت گرایی به جهان فلسفه تحلیلی، که بر زبان و منطق تأکید دارد، متعلق است، انتظار مـیرود بر متـن بیش از زمینـه نظـر داشتـه باشـد. از سویـی دیگر، تأکید بر «سنت» و «این‌جا و اکنون» نشان میدهد که به نوعی محلی گرا هستند و به زمینه بی وجه نیستند. همان گونه که جهانمشول گرایی به اشتراک ملاکها و ارزشها بین فرهنگهای مختلف نظر دارد، جماعت گرایی و زمینه گرایی به اقتضائات تاریخی و بومی توجه دارند. این مقاله درصدد نشان دادن این مطلب است که مطلب فوق در اندیشه جماعت‌گرایان به ابهام برگزار شده و از نظر روش شناختی، باید راه سومی بین متن و زمینه برگزیده شود. از دیدگاه نویسنده، نه تنها غنی سازی مفاهیم لیبرالی، از جمله حقوق بشر جهانشمول، ممکن است، بلکه این مسئله با تنوع فرهنگی و نوعی نسبی گرایی نیز پیوند میخورد.
کلیدواژه‌ها
اصل مقاله به زبان انگلیسی است
Abstract
Communitarianism is considered as one of the most pivotal schools of thought in contemporary normative political theories. In fact, it is a label for a group of people who share common characteristics such as critiques on liberalism, and some concepts like “community”, “tradition” and “self”.
Since most communitarians belong to the analytical philosophy, which focus on language and logic, they could not be regarded as contextualists. On the other hand, their analysis is related to “tradition”, “here and now”, and “particularism” which denotes the importance of historical, political and sociological situation. It seems that not only the enrichment of morality and human rights in communitarianism is possible, but also it implies somehow relationship with context, cultural diversity and relativism. It seems that communitarianism needs a “third way” between text and context.
Keywords: Communitarianism; Community; Self; Particularism; Human Rights; Textualism; Contextualis