• صفحه نخست
• زندگی نامه
• کارنامک
• ارتباط با دانشجویان
• نگارخانه
• پیوندها
• ارتباط با من

اسلام سیاسی و تجدد

چکیده:

هدف از این تحقیق، بررسی رابطه بین اسلام سیاسی و تجدد (مدرنیته) در نظام جمهوری اسلامی ایران می باشد؛ با عنایت به اینکه نظام حاکم در ایران حاصل اندیشه ها و آراء حضرت امام خمینی (ره) می باشد لذا در این رساله سعی بر آن شده تا رابطه اسلام سیاسی و تجدد با نگاه به نظرات و اندیشه حضرت امام (ره) در مواجهه با مظاهر تجدد در ابعاد مختلف فلسفی، سیاسی، فرهنگی و اقتصادی مورد بررسی قرار گیرد..از دیدگاه حضرت امام (ره) تجدد دارای دو بعد سخت افزاری و نرم افزاری است. بعد سخت افزاری تجدد که همان جنبه علمی و تکنولوژیکی و آثار و ثمرات ظاهری و عینی و بیرونی تمدن غربی است، به دلیل مفید واقع شدن برای جامعه بشری و موهبت الهی بودن آن مورد تأیید ایشان می باشد ولی بعد نرم افزاری تجدد یا همان مبانی معرفت شناختی و فلسفی تفکر غربی است که بدلیل تعارض عمیق با مبانی دینی حضرت امام (ره) از ناحیه ایشان رد شده و در مقابل مفاهیم مدرن اقدام به مفهوم سازی می نمایند و مفاهیم مدرن را در نظام معنایی خود مورد بازخوانی قرار می دهند. فرضیه ی پژوهش نشان می دهد که حضرت امام (ره) در برابر مظاهر تجدد و مدرنیته رویکردی انتخابگرانه را اتخاذ نموده اند بدین معنی که چارچوب اندیشه دینی سیاسی حضرت امام (ره) بر پایه اصول و مبانی دین اسلام بنا نهاده شده است و در این راستا آن جنبه از مظاهر تمدن جدید غرب که با اصول و مبانی دین اسلام سازگار باشند مورد تأیید و پذیرش ایشان می باشد و در غیر این صورت یا به کلی نفی می گردد یا با مفهوم سازی و تغییر ماهوی مفهوم وارداتی و بومی سازی آن، اقدام به بکارگیری آن می نمایند. به طور کلی از دیدگاه حضرت امام (ره) تمامی تجربیات بشری انسان غربی که از لحاظ مبانی فکری و اعتقادی خنثی بوده و قابلیت استفاده بهینه در زندگی اجتماعی مردم را دارا باشد مورد استفاده قرار می گیرد.در این رساله سعی شده اندیشه حضرت امام (ره) در این مورد را بر اساس نظریه آقای الکساندر پیتیریم سوروکین درباره چگونگی تأثیر پذیری تمدن ها از یکدیگر مورد بررسی قرار دهیم. در خاتمه رساله به این رهآورد می رسیم که رویکرد حضرت امام(ره) در برابر مدرنیته را می توان بر مبنای روش سوم تأثیر پذیری تمدن ها از یکدیگر در نظریه آقای سوروکین مطالعه نمود. در این شیوه که شیوه وامگیری یا بارور سازی متقابل فرهنگی نامگذاری شده است، تمدن تأثیر پذیر ، آن جنبه از مظاهر تمدن تأثیر گذار را مورد استفاده قرار می دهد که اولا برای بارورسازی تمدن تأثیرپذیر مفید بوده و ثانیا از لحاظ فرهنگی عنصر خنثی محسوب شده و بر مبانی و اصول تمدن تأثیر پذیر هیچ نوع کنش مخرب ندارد.این شیوه تأثیر پذیری تمدنها از یکدیگر را می توان بر رویکرد حضرت امام (ره) در قبال مدرنیته ، منطبق نمود.