• صفحه نخست
• زندگی نامه
• کارنامک
• ارتباط با دانشجویان
• نگارخانه
• پیوندها
• ارتباط با من

مکتب کنفوسیوس و مدل توسعه چین

چکیده:

شخصیت‌ کنفوسیوس، پیوسته با گذشت زمان، متعالی‌تر شده است. فرمانروایان چین در دوره‌های مختلف، همواره، به روان کنفوسیوس احترام کرده و رسماً او را بزرگ‌ترین حکیم می‌شناختند. قربانی کردن نزد آرامگاه او از زمان شاگردانش، معمول بود. از سال 1911 ادای احترام رسمی و دولتی به روح کنفوسیوس به تدریج، ترک شد. پس از انقلاب کمونیستی چین در سال 1949 مبارزه شدیدی با اندیشه‌های وی آغاز شد و کمونیست‌ها او را کسی معرفی کردند ؛که در مقابل توده‌های زحمتکش، از طبقه اشراف حمایت کرده است. مهمترین دلیل انتقاد کمونیست ها این بود که آنان آیین کنفوسیوس را یک ایدیولوژی فئودالی و دشمن سوسیالیسم می دانستند اما پس از گذشت 36 سال از شروع اصلاحات اقتصادی دنگ شیائوپینگ به عنوان انقلاب دوم چین،این کشور با تغییر در رویکرد خود نسبت به مکتب کنفوسیوس و اتخاذ سیاست خارجی عمل گرایانه ، توانست از یک اقتصاد بسته با چند صد میلیون فقیر به دومین اقتصاد بزرگ جهان و موتور رشد اقتصاد جهانی تبدیل شود. چین بعد از 1978 با پذیرش نظام موجود بین الملل، در حال ایفای نقش و حتی تغییر قواعد بازی برآمده است. چین با اتخاذ سیاست خارجی عمل گرایانه در اواخر دهه ی 1970 از یک سو، موجب تغییر نگرش خود به جهان و از سوی دیگر، موجب تغییر نگرش جهان به خود شد. در این راستا، ضمن تعامل با قدرت های بزرگ، به گسترش و تقویت روابط خود با کشورهای در حال توسعه اقدام نمود. درآمد سرانه ی این کشور در 1991 به چهار برابر شروع اصلاحات اقتصادی رسید . مبادلات تجاری چین با ایالات متحده در پایان دهه ی 1970 در حداقل بود، ولی امروزه مصرف کنندگان این کشور نمی توانند بدون کالاهای ساخت چین زندگی نمایند . پیش بینی ها از رشد اقتصادی چین حکایت از پشت سر گذاشتن اقتصاد ایالات متحده در 20 سال آینده دارد.

 این کشور با مقدم دانستن اصلاحات اقتصادی بر اصلاحات سیاسی؛ و با توجه به نتیجه بخش بودن اصلاحات اقتصادی در جهت اصلاحات سیاسی نیز قدم برداشته است این کشور از سازگاری مکتب کنفوسیوس با آرمان های دموکراتیک برای اصلاح گذشته خود استفاده نموده و با دائر نمودن موسسات کنفوسیوس در سراسر جهان که تعداد آن به بیش از300 شعبه می رسد به دنبال تلاش نرم خود برای گسترش قدرت خود در جهان می باشد.