• صفحه نخست
• زندگی نامه
• کارنامک
• ارتباط با دانشجویان
• نگارخانه
• پیوندها
• ارتباط با من

تبارشناسی فره ایزدی در ایران

چکیده:

فر به عنوان نمادی که تایید الهی در بر داشت .در ایران باستان کسی حق حاکمیت داشت که از فره برخوردار باشد. یعنی خداوند او را برای مقام پادشاهی انتخاب کرده و به او قدرت بخشیده است و این شخص را مورد عنایت و تایید خود قرار داده است. که نشانه های آن در تجسم های عینی فره ایزدی به همراه پادشاه فره مند   دیده می شود.  فره ایزدی یکی از ارکان اندیشه سیاسی ایرانیان باستان میباشد. کار ویژه اصلی ان مشروعیت بخشی به حکومت   های دو دوره ایران باستان و دوره اسلامی می باشد. عنصری محوری در هر دو دوره محسوب می شود.در حوزه ایران دوره اسلامی این مفهوم تداوم گسترده می یابد، و حتی روش حکومت مسلمانان نیز از این مفهوم تاثیر می گیرد. تاثیری که پس از چهار قرن تلاش نهایتا در مدل نظریه سلطنت مطلقه حل می شوند و این مدل اخیر که از همه آنها مدد گرفته و هیچ کدام از آنها نیست در جامعه اسلامی به عنوان مدل حکومت مشروعیت می یابد و قرنها دوام پیدا می کند. منتهی با در نظر گرفتن تغییرات و تحولاتی که این نظام اندیشه در دوره اسلامی پیدا کرده است به شکلهای مختلف خود را نشان می دهد و از فضیلت تا زور و شمشیر را دربر  می گیرد با مضمونی واحد که حق الهی پادشاهی به آن می توان گفت. این مفهوم در طول این دو دوره ساخت مشروعیت سیاسی را رقم زده است و چنانچه یک فره زوال مند می شد سنت و عناصر دیگر اندیشه سیاسی را در کنار قدرت به وجود می آورد و به این شکل قدرت دانش توجیه کننده ای را می یافت و تبدیل به اقتدار می شد به این شکل مشاهده می شود که دو نحوه مشروعیت فره مند و سنتی در طول تاریخ ایران در ایجاد اقتدار یا مشروعیت سیاسی نقش بازی کرده اند.