• صفحه نخست
• زندگی نامه
• کارنامک
• ارتباط با دانشجویان
• نگارخانه
• پیوندها
• ارتباط با من

اندیشه سیاسی صفایی

چکیده:

علی صفایی حایری، از اندیشمندان مسلمان معاصر است که کتاب های او با اقبالی فزاینده از سوی مخاطبین،مواجه گردیده  است.او در حوزه های متنوعی  از موضوعات و مسائل اسلامی قلم فرساییده است که مسائل سیاسی و اجتماعی تنها بخشی از آن هاست.این نوشته در پی فهم اندیشه و عمل سیاسی او در سه دوره مهم تاریخ سیاسی ایران است.دوره های شکل گیری نهضت و مبارزه با حکومت پهلوی،پیروزی انقلاب اسلامی تا پایان جنگ و دوره سازندگی و اصلاحات.علی صفایی با توجه به شکست ها و ناکامی های نهضت های اسلامی و ایرانی در صد سال گذشته،انقلاب اسلامی ایران را نیز دارای مشکلات و ضعف های مشابه می بیند.به همین جهت در هنگامه شکل گیری انقلاب، به تبیین ضعف ها و تلاش در جهت جبران آن چه که به گمان او انقلاب اسلامی از آن ها بی بهره بود می پردازد؛این درحالیست که  سرعت انقلاب او را غافل گیر می نماید.صفایی با پیروزی انقلابی زود هنگام روبرو می شد که به او شوق می ورزید و از ضعف های آن اندیشناک بود.او در برابر انقلاب و حکومت اسلامی،توجیه و تضعیف  را مصداق حماقت و خیانت می داند،به همین جهت تکمیل نواقص انقلاب اسلامی را رسالت خود می دانست.صفایی در راستای رسالت تکمیل،از هیچ چیز فروگزار نکرد،او به نقد منتقدین  ایدئولوژی اسلام سیاسی می پرداخت،در حالیکه از سوی برخی انقلابیون با نامهری روبرو می گردید.علی صفایی، در دهه سازندگی و اصلاحات،با دو مساله روبرو می گردید:خستگی و دلزدگی مردم از حکومت دینی و طرح دیدگاه های انتقادی درباره اسلام سیاسی از سوی سکولارها و جریانات موسوم به روشنفکری دینی.صفایی همزمان به نقد جریانات دگراندیش و محافظه کران می پرداخت.تالیفات و سخنرانی های او در اواخر عمر،یکسره در همین جهت بود.در این پژوهش، به رابطه اندیشه سیاسی صفایی با ایدئولوژی های رایج  و جریانات قدرت و بالمآل تاثیر آن بر رفتارهای سیاسی رایج پرداخته می شود.