اندیشه سیاسی امام و آخوند خراسانی
|
راهنما |
مشاور |
دانشجو |
دانشگاه |
تاریخ دفاع |
|
لک زایی |
حقیقت |
فتح الله پریشان |
مفید |
89/4/29 |
چکیده:
برخلاف آخوند خراساني، امام خميني براي به سامان رساندن حركت خود هم از گفتمان اصلاحي براي بهره برد و هم از گفتمان انقلابي براي اولين بار در طول تاريخ تحولات تفكر سياسي شيعه براي براندازي نظام سياسي استبدادي پهلوي استفاده كرد. آنچه در انديشه و عمل سياسي امام خميني تا سال 1348 رخ داد، تلاش براي اصلاح سيستم سياسي ايران زمان استبداد پهلوي دوم بود كه امام به دليل خاستگاه حوزوي و از باب امر به معروف و نهي از منكر خواستار رعايت حقوق مردم از سوي دستگاه بود. اما از اين سال و از زماني كه براي امام مسجل شد كه دستگاه سلطنت به فكر اصلاح سيستم سياسي نيست و تذكرات اصلاحي علما و دلسوزان جامعه را جدي نمي‌گيرد، امام خميني وارد گفتمان انقلابي براي تغيير سيستم سياسي فاسد شدند. از تفاوت‌هاي اساسي امام خميني و آخوند خراساني اين است كه امام در عراق با نگارش رساله ولايت فقيه، در واقع وارد فاز انقلاب و آماده‌سازي مردم از طريق تنوير افكار عمومي و اذهان آنها جهت براندازي رژيم شاه مي‌شود.