بررسي تطبيقي بنيادگرايي در يهوديت و مسيحيت معاصر
|
راهنما |
مشاور |
دانشجو |
دانشگاه |
تاریخ دفاع |
|
حقيقت |
سليماني |
مسعود كاوياني |
مفيد |
86/8/12 |
چکیده:
صهيونيسم در عصر حاضر به عنوان يكي از واژه‌ها و مفاهيم اساسي در حوزه‌ي علوم سياسي مطرح شده است. در اين باره آنچه ابتدا به ذهن متبادر مي‌شود، يهودي بودن اين جريان و انديشه است؛ در حالي كه انديشه صهيونيسم به يهوديان محدود نيست، بلكه بخشي از مسيحيان پروتستان نيز انديشه و تفكري صهيونيستي دارند، به اين انديشه صهيونيسم مسيحي و به پيروان آن مسيحيان صهيونيست مي‌گويند؛ در حالي كه به انديشة نخست صهيونيسم يهودي مي‌گويند. حال پرسش اساسي در اين‌باره اين است كه اين دو چه ويژگي‌هايي دارند. چگونه شكل گرفته‌اند و وجوه افتراق و اشتراك آن‌ها چيست؟
اين تحقيق در پي‌يافتن پاسخي جامع و كامل به اين پرسش‌هاست؛ در اين‌باره پس از تبيين تاريخچه و ويژگي‌هاي اين دو انديشه پي مي‌بريم كه اصول و نظام الهياتي صهيونيسم يهودي و صهيونيسم مسيحي تقريباً از يك منبع سرچشمه مي‌گيرد؛ از اين رو آن‌ها در برخي از اصول و اهداف اوليه اشتراك دارند. با اين حال نمي‌توان آن‌ها را يكي دانست زيرا اصول و انديشة اين دو جريان تا تحقق آخرالزمان و ظهور مسيح يكسان است؛ اما پس از اين مرحله راه آن‌ها از هم جدا مي‌شود. به عبارتي صهيونيسم يهودي و صهيونيسم مسيحي در لزوم بازگشت يهوديان به ارض موعود، تأسيس اسرائيل بزرگ، تخريب مسجدالاقصي، بازسازي هيكل سليمان و زمينه‌سازي براي تحقق نبرد نهايي يا آرماگدون، به عنوان مقدمة ظهور حضرت مسيح اشتراك نظر دارند؛ لذا براي تحقق اين موارد به يكديگر كمك مي‌كنند و خصوصاً صهيونيست‌هاي مسيحي حمايت‌هاي بي حد و حصري از صهيونيست‌هاي يهودي به عمل مي‌آورند. اما اين دو جريان در مرحلة دوم يعني در دوران ظهور حضرت مسيح عليه‌السلام از هم جدا مي‌شوند و به دشمناني جدي براي هم تبديل مي‌شوند. زيرا صهيونيست‌هاي يهودي معتقدند در آخرالزمان مسيح موعود براي اولين بار ظهور مي‌كند و با اين ظهور رستگاري و نجات يهوديان و نابودي مسلمانان و مسيحيان محقق مي‌شود، اما صهيونيست‌هاي مسيحي معتقدند حضرت مسيح در آخرالزمان براي دومين بار ظهور مي‌كند و پس از نبردي سهمگين و كشتاري عظيم، حكومت جهاني مسيح و رستگاري مسيحيان مؤمن آغاز مي‌شود. بنابراين نگاه صهيونيست‌هاي مسيحي و صهيونيست‌هاي يهودي به يكديگر، نگاهي ابزارگونه است يعني هر يك از آن‌ها ديگري را ابزار و وسيلة تحقق اهداف خود تلقي مي‌كند.