• صفحه نخست
• زندگی نامه
• کارنامک
• ارتباط با دانشجویان
• نگارخانه
• پیوندها
• ارتباط با من

انتشار کتاب همروی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی

همروی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی

سید صادق حقیقت

انتشارات هرمس، 1396

فهرست مطالب

فهرست مطالب:

مقدمه

 بخش اول: چارچوب نظریه همروی

تفاوت رویکرد حداکثری و حداقلی

بررسی و نقد رویکرد حداکثری

بررسی و نقد رویکرد حداقلی

پیشینه نسبت سنجی فلسفه­ سیاسی و فقه­ سیاسی

ارکان نظریه همروی

کاربرد نظریه همروی

 بخش دوم: مبانی و روش­ شناسی 

      ظرفیت­ سنجی دین نسبت به مفاهیم سیاسی مدرن

     طبقه­ بندی دانش سیاسی

     چیستی و گونه­ های فلسفه­ سیاسی

رابطه فلسفه­ سیاسی، کلام سیاسی و فقه­ سیاسی

       استنباط و نقش زمان و مکان

      تحولی روش­ شناسانه در فقه­ سیاسی

      هرمنوتیک و مطالعات اسلامی

      گفتمان و مطالعات اسلامی و ایرانی

    گونه­ شناسی ارتباط دین و سیاست

 اسلام سیاسی و اسلام غیرسیاسی

معرفی کتاب

«رویکرد همرَوی»[1] راه ميانه يا راه سومی بين دو رویکرد حداکثری و حداقلی به شمار می­ رود؛ و بر تعامل ادله عقلی (فرامتنی[2]) با ادله قرآنی- روایی (متنی[3]) تکیه می­ زند. از جهتی، می­ توان این رویکرد را ادامه کوشش فارابی (در نسبت­ سنجی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی) و نایینی و آخوند خراسانی (در سنجش ظرفیت فقه در مقابل تجدد) ارزیابی کرد.

نظریه همروی- کوشش اولیه­ ای که در این کتاب تحت عنوان «همروی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی» صورت پذیرفته- را می­ توان زیرمجموعه عنوانی عام­ تر، یعنی «رویکرد همروی» قرار داد. متفکران زیادی در زیر چتر رویکرد همروی قرار دارند؛ حتی فارابی در عصر زرین تمدن اسلامی که نسبت فلسفه سیاسی و فقه مدنی را با رویکردی عقلی به بحث گذاشت. وی کلیات سیاست را به فلسفه، و جزییات آن را به فقه واگذارد؛ و همین مسئله باعث شد در طول زمان فقه سیاسی جا را برای فلسفه سیاسی و رویکرد عقلانی به سیاست تنگ­تر نماید. این در حالی است که بسیاری از اندیشمندان اسلامی فقط رویکرد فلسفی و یا فقهی به سیاست داشته­ اند.

 نظریه همروی در چهار سطح امکان طرح دارد: پل زدن بین روش­ های معرفتی، جمع بین روش­ های متنی و فرامتنی (و متن­ گرایانه و زمینه­ گرایانه)، همسویی فلسفه سیاسی و فقه سیاسی، و بالاخره ترکیب سازوار سنت و تجدد. موضوع کتاب حاضر همسویی و تعامل فلسفه سیاسی و فقه سیاسی است.